สวัสดีเพื่อนๆ ชาวไทย Steemit ครับ
สำหรับวันนี้แล้วคนที่ผมจะพูดถึง และระลึกถึงอยู่ตลอด จะเป็นใครไม่ได้ แม่ ผู้ให้กำเนิดผมคับ แม่เป็นคนรูปร่างเล็กมาก แต่แก่แข็งแรงมากเลยครับ ทำงานได้ทุกอย่าง แล้วก็เป็นแม่ครัวมือหนึ่งของผมด้วย เท่าที่เห็นมาตลอดชีวิต แม่ทำงานหนักมากเลย ทำไร่ทำนา ว่างจากงานไร่นา พ่อผมเป็นช่างรับเหมาก่อสร้าง แม่ก็จะเป็นกรรมกรคอยผสมปูนให้ช่าง มันเป็นงานที่หนักมากเลย ขนาดผู้ชายบางคนยังต้องยอมเลย แต่แม่ผมทำได้ ตอนผมช่วยแกแรกๆมือผมแตกตลอดเลย มือนี้ต้องด้านมากถึงจะไม่แตก

ภาพ http://kai-dee.blogspot.com

พ่อผมดุมาก โมโหร้าย แต่แม่เป็นคนใจเย็นมีเหตุผลรับฟังปัญหาลูกๆเสมอ หลายต่อหลายครั้งที่แม่ช่วยผมจากการทำโทษของพ่อ หรือจะเรียกว่าช่วยชีวิตเลยก็ว่าได้ เวลาที่พ่อขาดสติแล้วทำโทษลูกถ้าแม่เห็นแล้วว่ามันหนักเกินที่ลูกจะรับไหว แม่จะเข้ามาขว้างไว้ให้ตลอด เป็นการเสี่ยงชีวิตมาก แต่แม่ไม่เคยที่ลังเลเลยสักครั้ง จะไม้จะมีด ถ้าพ่อไม่ยั้งมันก็คือชีวิตแม่เลย ในยุคผมนี้พี่ๆบอกว่ายังเบา ขนาดว่าผมเองเคยโดนตีจนแผลอักเสบเดินไม่ได้ สองวัน แต่รุ่นพี่ชายนี้เขาบอกมีถึงขนาดมัดมือเท้าเฆียนเลยก็มี สิ่งที่ทำให้พ่อขาดสติบ่อยครั้งก็คือเหล้าคับ ที่ผมเล่าอาจจะดูโหดไป แต่ก็เป็นเรื่องจริงของการสั่งสอนลูกครอบครัวผม ที่บ้านผมถ้าพ่อส่ั่งหรือสอนอะไรอยู่ ทุกคนต้องไม่มีเสียงเถียงมาแม้แต่คำเดี่ยว ด้วยเหตุนี้ก็เลยทำให้พี่น้องผมรักกันมาก

ภาพ http://www.doobody.com

ผมเคยทำให้แม่เสียใจ ผมเข้ากรุงเทพฯ ตั้งแต่อายุ 15 ทำงานไม่กลับบ้านเลย ทำให้แม่คิดถึงผมมาก เสียน้ำตาน้อยใจ ร้องให้คิดถึงลูกชาย ลูกไม่กลับไปหาแม่ จนพี่สาวต้องลงมาตาม ให้กลับบ้านบ้าง แม่คิดถึงมาก ตั้งแต่พี่สาวเล่าให้ฟั่ง ตั้งแต่นั้นผมก็ตั้งเป้าหมายไว้ว่า ผมจะต้องกลับไปเล้ียงแม่ จะไปอยู่ใกล้ๆแก่ให้ได้ ผมเรียนหนังสือ แล้วก็สอบงานราชการหลายๆทาง แต่แล้ว ผมยังทำตามฝันยังไม่สำเร็จ ผมก็ได้รับข่าวร้ายว่าแม่เข้าโรงพยาบาล จากที่แม่ไม่เคยเข้าโรงพยาบาลเลยตลอดชีวิตของแก ผมห่วงแม่มากแกไม่เคยถึงขนาดเข้าโรงพยาบาล ผมกับพี่ๆจริงรีบกลับบ้านโดยทันที ไปถึงโรงพยาบาลผมเข้าไปหาแม่ผมเอารูปหลานให้แก่ดู แก่ไม่ยอมดู ผมก็เลยถามแม่ แม่อยากกินอะไรไหมเดี่ยวผมไปซื้อมาให้ แกบอกว่าอยากนมกับขนม ไปซืื้อให้แม่กินหน่อย ผมรีบไปซื้อแล้วก็กลับมาป้อนแก หลังจากแกกินแล้วก็ให้แกพักผ่อน พอวันรุ่งขึ้นอาการแกแย่ลงความดันต่ำมากไม่มีแรงหายใจ หมอต้องขออนุญาตเจาะคอช่วยหายใจ แม่ไม่อยากเจาะแม่กลัวเจ็บ สุดท้ายพ่อพวกเราต้องยอมให้เจาะ วิธีเดียวที่จะช่วยแกได้ตามที่หมอแนะนำ แต่แล้วมันก็ไม่ดีขึ้นเลย ต้องย้ายจากโรงพยาบาลกันทรลักษ์ไปศรีสะเกษ ตลอดทางที่ไปโรงพยาบาลผมปวดใจมาก แม่ดิ้นตลอดทาง ทั้งๆที่แกไม่มีแม้กะทั้งแรงหายใจ พี่ชายคนโตกดเท้าแม่ไว้ ผมจับแขนซ้าย พ่อจับแขนขวาแม่ร้องเจ็บตลอดทาง แกคุยกับพ่อก็คุยไม่ได้ พ่อก็คอยปลอบแกตลอดทาง ผมกับพี่ก็ร้องให้ตลอดทางสงสารแม่จับใจ ไปถึงโรงพยาบาลแม่ก็ไม่ได้สติอีกเลย พวกเราเฝ้าแกสามวันสามคืนสุดท้ายแกก็จากพวกเราไปอย่างสงบ ไปแบบที่พวกเราไม่ทันได้ตั้งตัว มันเร็วมาก แม่เข้าโรงพยาบาลครั้งแรกและครั้งสุดท้าย ทุกๆอย่างที่ผมพยายามยังไม่สำเร็จเลยแม่ก็จากผมไป ผมยังไม่ได้เลี้ยงแม่เลยนะ

บทความผมอาจจะยาวไปหน่อย แต่ถ้าจะบรรยายความคิดถึึงแม่มันก็คงจะไม่รู้จบ จึงขอฝากเพื่อนๆที่พ่อแม่ยังมีชิวีตอยู่ จะทำอะไรเพื่อท่านได้ไม่ต้องรอครับ ทำเลยไม่ต้องรอให้พร้อม คนเราไม่รู้หรอกว่าวันพรุ่งนี้จะยังได้ยืนอยู่ได้หายใจอยู่หรือไม่

ขอบคุณที่ติดตาม ขอบคุณทุกคะแนนโหวต และขอบคุณทุกคำแนะนำดีๆ
สุขภาพดีจงมีแด่ท่านทุกคน สวัดดีครับ

• thai
• teardrops
• mom
• mother
• life